Allemachtig Prachtig

Twee dagen thuis, en alweer twee dagen aan het werk. Vandaag heerlijk met de klas foto's gekeken van Marokko en foto's van China, daar was een leerling geweest.
Wat een wereld van verschil, prima lesje Aardrijkskunde.

Maar hoe is onze terugreis verlopen?
Om negen uur zijn we na een lekker ontbijtje vertrokken van de Riad. We hadden nog een poging gedaan of mevrouw Riad onze kaarten kon versturen tegen betaling, maar dat lukte niet, dus nog even op weg naar het postkantoor, ons laatste wandelingetje door Marokko. Gek hoor, je raakt er echt aan gewend en moet nu een beetje afscheid nemen.

Er komt nog niet direct een einde aan de chaos die Fes heet. We komen bijna de stad niet uit omdat er van alles is afgezet en vele agenten er vrolijk op los fluiten. Paul moet zich goed concentreren op de volledig ongestructureerde rotonde, als er weer een mannetje opeen scooter ons aanspreekt. Letterlijk op dezelfde manier als de meneer gister. ' Where are you frommmm?'  Het is dus een meer gebruikte truc. Paul verliest even zijn geduld en antwoord heel ad rem: 'Uit het buitenland' . En we scheuren weer door. Je moest er denk ik bij zijn geweest, maar het was erg grappig.

Vlak bij het vliegveld hebben we nog steeds geen tankstation gezien. Natuurlijk! We moeten weer een kwartier terug rijden. En daarna heel relaxt wachten op... ja op wat eigenlijk? Op de pompbediende die gewoon even ons niet gaat helpen. Blijven lachen, ontspan! We hoeven heus geen vliegtuig te halen. We hebben nog alle tijd (3 uur voor vertrek).

We hebben overigens een mail gekregen dat er verhoogde veiligheidsmaatregelen zijn op het vliegveld. Nu ben ik al niet zo'n hele grote held met het inchecken. Ik vind het ronduit verschrikkelijk met al die militairen en politie en scanners en wat al niet. Maar dit maakt het niet beter.

Aangekomen op het vliegveld zijn we ongeveer de enigen. Wat een verschil met Schiphol of  Brussel. We vragen waar we onze auto kunnen inleveren en er wordt aangegeven dat we naar rechts moeten. Voor dat we kunnen denken: ' waar dan?!'  staat er een mannetje van Avis bij de auto. En nog een ander mannetje. Wat een luxe! Ze helpen ons zelfs (zonder vergoeding deze keer) met de koffers op een karretje laden en we hebben alle rust om even goed alles uit de auto te halen. Het is toch een beetje je huis geweest de afgelopen 10 dagen.

Hobbelend over het parkeerterrein worden we naar de ingang geleid en hebben we een leuk gesprekje met deze man (deze keer wel van Avis). Bij de ingang direct strenge controle. Paspoorten, boardingpass en de scan en fouilleren, anders kom je de luchthaven hier niet eens op. Op zich wel een effectieve methode. Het verloopt echt allemaal super snel, en binnen een half uurtje hebben we de auto afgerond en de koffers ingecheckt. Het is nu 2 uur voor vertrek... tijd om te relaxen. Evi merkt nog even op dat ik 'mijn schouders moet ontdekken'. Vandaag weer in westerse blote schouders.

We spelen spelletjes, drinken koffie, en Evi gaat 1,5 uur knock-out op mijn schoot, waarna we haar moeten wakker maken om door de douane te gaan. Hier nog alles 3x dubbel checken. We willen ons water inleveren, maar dat mogen we gerust meenemen? We wandelen zo met drie liter vocht het vliegtuig in. Bijzonder!

De vlucht verloopt voorspoedig. De meiden eten even een warme maaltijd zodat ze straks meteen naar bed kunnen, Merel eet de lasagne alsof ze een week niets heeft gehad. ' Dit wil ik elke dag eten!'
Keurig op tijd landen we en hebben snel onze koffers. Peter en Jos staan al te wachten. Geweldig dat ze ons komen halen!  Na 2 uurtjes zijn we thuis. De meiden rennen enthousiast rond en checken overal of alles compleet is. Dan gaan we heel lekker slapen, want geloof het of niet: ik moet direct meer aan de bak!

Het zit er op, maar wat was het Allemachtig Prachtig!

Iemand ideeën voor een vervolg? Ik heb nu alweer zin in een nieuw avontuur!