Crizzy's blog

Recensie Herfstlied - Simone Van der Vlugt Herfstlied gaat over een moeder en een dochter die steeds meer het gevoel krijgen gevaar te lopen. Er worden opvallend veel moorden gepleegd in hun omgeving. Als groot Van der Vlugt fan, twijfelde ik na de eerste hoofdstukken een beetje of dit boek wel net zo goed zou worden als de vorige drie. Het las lekker weg, het speelt zich af in deze tijd, dochterlief msnd en smst er op los… maar ik miste iets. Toch heb ik geen moment het gevoel gehad dat ik het boek opzij wilde leggen. Vooral de hersenspinsels van de moordenaar, die steeds kort werden aangehaald, intrigeerden me. Dit begint al op bladzijde één en ze laten je niet meer los. Achteraf begrijp je dat Van de Vlugt je met een hoop bijfiguren kennis laat maken, om de verwarring compleet te maken. Steeds ben je er van overtuigd wie de moordenaar is en denk je zelfs: ‘jammer dat de clou nu al wordt weggegeven’. Tot dat je een paar bladzijde later alweer op een heel ander spoor wordt gezet, en ...

Vandaag was het dan zo ver... Ik weet niet wie er meer spanning in zijn buik voelde, ik of de kinderen. Het voelt denk ik een beetje alsof je voor het eerst een schilderij laat zien, waar je heel lang aan hebt gewerkt. Je hebt het al zo vaak bekeken en veranderd dat je eigenlijk niet meer weet of het wel echt zo mooi is. Vaak overwogen om toch maar gewoon bestaande musicalboekjes te bestellen, of dit jaar maar helemaal geen musical te doen. Maar inmiddels had ik het beloofd, en beloofd is beloofd. Donderdag middag van 13.00h tot 15.00h: musical! Dus vanmiddag moest ik er aan geloven, en om 13.00h zat er niets anders op dan mijn onzekerheid uit te spreken naar de 20 kinderen die in spanning allemaal naar me keken. Ik heb inmiddels wel geleerd dat het op deze momenten belangrijk is om als leerkracht je kwetsbaar op te stellen. En dit bleek ook te werken. In no time verdween de spanning van hun koppies, en deden ze met rode konen op hun wangen mee aan de spelletjes. Daarna lazen we het ...

Een collega liet me vandaag een artikel lezen over koorts bij autistische kinderen. Het schijnt zo te zijn dat autistische kinderen beter oogcontact maken en beter communiceren wanneer zij koorts hebben. Hier schuilt vast een diepgravend en ingewikkeld onderzoek achter... alhoewel er maar 30 kinderen hebben deelgenomen, maar ik vraag me af, is dit niet eigenlijk heel logisch? Sowieso vraag ieder kind (en iedere volwassen man ;)) om meer aandacht als het ziek is. Het wil verzorgd worden en voelt zich hulpeloos. Wie kent het gevoel niet van alleen op bed liggen en niets liever willen dan dat er even iemand bij je komt kijken met een kopje thee. Een autistisch kind kent over het algemeen veel meer angsten dan een normaal gezond kind en ervaart alles in de wereld een graadje heftiger dan 'wij'. Ieder kind is angstiger als het ziek is, want wat gebeurt er allemaal in je lichaam? Het voelt zich anders dan normaal. Een autistisch kind zal extra angstig zijn en zich in een kleine cris...

Bereidingstijd: 20 minuten 2 personen Ingrediënten 6 tomaten 1 plak feta (kaas, 150 g) 2 uien 300 g couscous 3 eetlepels zonnebloemolie 1 schaal Tivall fijngehakt (175 g) 4 eetlepels tomatenketchup 1 theelepel kaneelpoeder 1 zakje rucolasla (75 g) Bereiden Tomaten en feta in blokjes snijden. Uien pellen en snipperen. Couscous volgens gebruiksaanwijzing wellen. In pan olie verhitten en fijngehakt 4 min. rul bakken, laatste 2 min. ui meebakken. Couscous met tomatenketchup, tomaat, gehakt, ui en kaneelpoeder mengen. Rucola door lauwwarme couscous scheppen en met feta garneren. Getipt door Jos Mening Erg lekker, maar die kaneel hoeft voor mij niet zo. Ik hou niet zo van zoet in mijn eten. Ook makkelijk om vegetarisch te maken, met quorngehakt, of gewoon zonder gehakt! We vonden hem zelf meer lauw-koud, maar dat mocht de pret niet drukken. En wat vond jij er van?

Soms komen dingen op een onverwachte manier samen.. zo kan je zomaar opeens genieten van het lekkerste toetje ooit, met de leukste zus ooit! Daarom hier een eerbetoon aan beide! Het lekkerste toetje ooit Jury rapport: * Alsof je een kruimelvlaai eet, maar dan heel fris! * Citroen nog lekkerder dan appel! * Dat bakje moet gewoon leeg! * Er staat geen 'ik kies bewust-logo' op * Het is ook lekker met slagroom! Leukste zus ooit Juryrapport: * Het is leuk om naast een broer ook een zus te hebben! * We kunnen overal uren over kletsen! * Ze is gul en geeft vaak zomaar leuke dingen weg! * Ze is lief, grappig en begripvol! * Ze is altijd in voor iets nieuws! * Lotje Rulez!

Dus........ Je kan dansen, je bent grappig, je kan iedere vrouw imiteren die je wilt, van geitenwollensok in de wereldwinkel tot aan paaldanseres, dat heb je bewezen... je kan zelfs zingen! Waarom... waarom... ga je dan twee wereldvreemde autistische broertje imiteren ? De types werden goed neergezet, absoluut... maar een wereldvreemde autist is nu eenmaal niet sprankelend, niet spannend, niet baanbrekend... Gelukkig waren er naast deze twee broers, ook nog twee alternatieve vriendinnen in de overgang, die in geuren in kleuren hun seksleven onder de loep namen . Een beetje plat, maar ik had me inmiddels ingesteld op een vermakelijke avond zonder al teveel diepgang, dus hier kon ik wel smakelijk om lachen. Eén keer rolden de tranen dan toch over mijn wangen, toen één van de alternatieve dames, één van de wereldvreemde autisten te pakken probeerde te nemen. You go girl ! Platter kon niet, maar dit maakte het wel hilarisch . Het overlijden van één van de broers had wat verdieping...

Vanmorgen een minder prettig avontuurtje met de auto. Al weken voorzichtig over de weg geglibberd... en nu het dan weer ijsvrij is, gaat het natuurlijk mis. Ik reed op de weg van Gouda west naar de snelweg... in de verte staat een rijtje auto's bij de rotonde zoals altijd. Ik knipper nog een keer met mijn ogen, en opeens zie ik 1 rood remlichtje wel heel vlak voor me! Boven op mijn rem.... maar dit mocht niet baten.. dus ik schoot er langs, zo op de andere baan... waar van de andere kant net een vrachtwagen aankwam. Gelukkig zag hij het gebeuren ( denk ik) en remde hij vlak voor me. Ik zet in volle reflex mijn auto in zijn achteruit, en kwam zo weer op de goede baan terecht met bonzend hart. Ik had het busje echt niet gezien, logisch... want het was donker, en de lichten van het busje waren zo vies dat je ze gewoon echt niet meer kon zien. Ik heb ontzettend veel geluk gehad dat hij net even op zijn rem drukte, anders was het zeker fout gegaan! Ik had zelf wat beter kunnen oplette...

WOEHOE !! Een kreet van vreugde... Bijna had ik me zelf laten ontvoeren door mijn eigen schepsels van ellende, want het valt toch vies tegen, een eigen musical in elkaar draaien. Maar met veel hulp van de kinderen, is het me dan toch gelukt, hij is af! Morgen ga ik samen met Ingrid de puntjes op de i zetten, en alvast een beetje brainstormen over de rolverdeling. RJ is inmiddels druk bezig met het uitwerken van de liedjes. Al met al wordt het een mooi geheel! Wie weet is het ook wel een leuke musical voor andere scholen met wat kleinere groepen, of speciaal (basis)onderwijs. Iemand interesse? Iemand een idee hoe ik hier flink veel geld mee kan verdienen? ;)

Soms kan ik het niet meer aanzien. Ik word er bijna letterlijk ziek van. Ik weet echt wel dat ik niets te klagen heb, ik zit lekker warm en veilig in Nederland in een knus huisje op de bank. Maar juist daarom word ik er moedeloos van. Soms verslapt je aandacht, betrap je je zelf op de gedachte dat je het liever gewoon maar langs je heen laat gaan. Dat is juist wat ik niet wil! Ik wil alert blijven, ik wil volgen wat er gebeurt, ik wil met iedereen meeleven die angst en pijn voelt. Ik wil iets doen, iets veranderen. Ik wil begrijpen waarom...Maar hoe meer je er over leest, hoe ingewikkelder het wordt. Dan realiseer je je: 'ik kan niets doen'. Van de week kreeg in een mailtje met foto's van een collega. Foto's waarop het pijnlijk duidelijk werd wat een oorlog met mensen doet. Niet deze oorlog, maar iedere oorlog. Ik heb dit mailtje niet doorgestuurd omdat ik het niet met alle toegevoegde pro-Amerikaanse teksten eens was, en omdat ik mensen niet ongevraagd wil opschepen me...

Studiegenoten... wat een heerlijke mensen zijn het toch... De opmerking van 2009 is al snel weer gemaakt! Ik citeer: 'Ja.. maar de PvdA was vroeger toch wat meer Geiten Haren en Wollen Sokken!' Make my day :)

Gedicht: Nannie Kuiper. Beeld: Francesca Vonck. PS: Lui zijn is eigenlijk helemaal niet leuk, vooral niet als iedereen meteen zegt: 'jij lui? ja, dat zal wel! ' De vakantie was heerlijk, maar aan het eind begint dat gevoel weer te knagen.. Heb ik wel genoeg gedaan de afgelopen weken? Wat staat er nog allemaal op de planning? Morgen weer lekker aan het werk en naar college...! Zou ik daar morgenochtend om half 7 nog net zo over denken.....?

Lieve vriendjes! Het was gezellig! Voor jullie en alle andere lieve vriendjes: een heel mooi liefdevol 2009!