Lancering Ontvoerd!

Vandaag was het dan zo ver... Ik weet niet wie er meer spanning in zijn buik voelde, ik of de kinderen. Het voelt denk ik een beetje alsof je voor het eerst een schilderij laat zien, waar je heel lang aan hebt gewerkt. Je hebt het al zo vaak bekeken en veranderd dat je eigenlijk niet meer weet of het wel echt zo mooi is.

Vaak overwogen om toch maar gewoon bestaande musicalboekjes te bestellen, of dit jaar maar helemaal geen musical te doen. Maar inmiddels had ik het beloofd, en beloofd is beloofd. Donderdag middag van 13.00h tot 15.00h: musical!

Dus vanmiddag moest ik er aan geloven, en om 13.00h zat er niets anders op dan mijn onzekerheid uit te spreken naar de 20 kinderen die in spanning allemaal naar me keken. Ik heb inmiddels wel geleerd dat het op deze momenten belangrijk is om als leerkracht je kwetsbaar op te stellen. En dit bleek ook te werken.

In no time verdween de spanning van hun koppies, en deden ze met rode konen op hun wangen mee aan de spelletjes. Daarna lazen we het script, en al snel zagen kinderen zichzelf in een rol, en niet allemaal dezelfde gelukkig! Uiteindelijk kwam de verlossende opmerking: 'Juf, dit script is eigenlijk gewoon helemaal goed zo!' En toen kon ik ook weer opgelucht adem halen!

Als laatst hebben we het laatste liedje geoefend. Het was even wennen, meezingen met een laptop die net niet hard genoeg kon... maar als snel had broerlief er een paar heuse fans bij! Ze gingen zingend naar huis, kunnen bijna niet wachten op de rest van de liedjes, en vonden vier maar weinig!

Musical.. ik blijf erbij...

Het is wel spannend, maar toch ook fijn!